Heet water

Heet water.

In het meest zuidelijke puntje van Uganda, tegen de grens met Rwanda, ligt Kisoro. Een klein maar druk stadje midden tussen de bergen. Twee oude vulkanen domineren de horizon. De enige reden om naar Kisoro te komen zijn de Berggorilla's. Vanuit de stad kun je naar het noorden naar Bwindi national park met wel vier opstap plekken voor de gorilla trek's, maar dichterbij ligt Mgahinga National park. Rwanda en Uganda delen dit park dat gelegen is rondom de twee vulkanen ten zuiden van Kisoro.

We hebben een beetje op goed geluk een hotelletje gereserveerd via 'Booking dot com'. 

Daar aangekomen bleken wij de enige westerlingen te zijn. Met een stuk of acht kleine kamertjes gesitueerd rondom een kleine tuin waar de kippen vrolijk rondscharrelen is het een echt 'low-budget' optrekje. Er zijn wel een paar zwarte gasten, maar het 'restaurant' is een klein kamertje met een paar kleine tafeltjes en stalen stoeltjes, in verder een kale ruimte. Je kan er niets bestellen. De jongste bediende vraagt ons 'what do you want for breakfast?' Ik denk; misschien valt het mee, dus zeg optimistisch; 'I want an omelet please...?!'  'No sorry' lacht hij mij een beetje verlegen toe. No omelet. 'What do you have?' 'Bread with banana?' geeft hij vragend als antwoord. Blijkbaar is dat het enige wat ze hebben.  'Yes please, bread with banana at six thirty please'. 

Dat is goed.

Als we zijn uitgepakt en even op ons bed hebben gelegen wil ik graag douchen. Bij binnenkomst had ik nog gevraagd of er een 'hot-shower' was. Het antwoord was alweer een beetje vragend 'Yes?' Ik had vanaf dat moment dus beter moeten weten.

Maar vol goede moed sta ik naakt in de douche en draai aan een kraan. Geen resultaat. Ook de tweede en derde kraan; geen drup water.

Ik dacht nog even: 'misschien is de hoofdkraan nog niet opengezet'. Dus ik kleed me weer aan en ga naar onze jonge gastheer. 'No water pressure'. 'How long will it take?', vraag ik. 'Six hours, but I can make you a jerrycan with hot water. En ja hoor, na een uurtje komt hij met een jerrycan met warm water. Kunnen we ons toch een beetje wassen.

Nadat we in de stad hebben gegeten bij een kleine 'bistro', gaan we vroeg terug naar ons hotelletje. Morgen vroeg op! 

We komen slecht in slaap. Mede door de Malaria pillen die we slikken krijgen we als verrassende bijwerking intense dromen. En over het algemeen, vervelende intense dromen. Vanochtend weer de wekelijkse pil geslikt, en dat geeft direct bijwerkingen. Ik slaap dus moeilijk. Eerst helemaal niet, en als ik dan eindelijk in slaap ben droom ik over een schaamtevolle situatie waarbij ik zonder broek op een congres rondloop. Waarbij op een gegeven moment ik wel een broek blijk aan te hebben, maar die is van een ander. Dus die moet ik weer inleveren. Ik sta voor lul, letterlijk, zo voelt het.

Van een diepe helende nachtrust komt het dus niet. En dat voorafgaand aan een zware dag, waarbij we door het tropisch oerwoud de berg op moeten klimmen om de gorilla's te spotten.

Om 4 uur ben ik al wakker. Voor de tweede keer naar de WC. 

Gelukkig, denk ik, heb ik nog ruim twee uur voordat de wekker gaat.

Ik lig net weer een beetje tussen waakzaamheid en dromenland als er op de deur wordt geklopt; ' excuse me'..........Klop klop....... 'excuse me', maar nu iets harder.

Miriam is gelukkig ook wakker, staat op en opent de deur. 

Daar staat onze jonge vriend met een emmer vol warm water. Voor 'the hot shower'.

Het is nog geen 5 uur in de ochtend. We zijn te verbaasd om hem de deur te wijzen, dus laten hem binnen. Hij loopt met de emmer door onze kamer naar de douche en zet er de emmer met warm water voor ons neer. 'I bring you a basin' . En even later staat hij weer aan de deur met een afwasteil in de hand. Hij wil nog een gesprekje aanknopen, maar ik zeg nu wel gedecideerd; ' thank you, it's OK'. Ik hoop dat hij snapt dat we nog even willen proberen te slapen. We hoeven tenslotte pas om half zeven aan het ontbijt te zitten!

De jongen doet zo zijn best om het voor ons zo comfortabel mogelijk te maken. Na de gorilla trek, die overigens FANTASTISCH was, maar daarover later, komen we weer met hem in gesprek. Er is weer water. Hij heeft zelfs ongevraagd onze kleine Toyota RAV4 gewassen.

Nee, hij heeft nog nooit een gorilla trek gedaan. 'Pictures.', vraagt hij. 'Yes pictures and film'. Dus ik laat hem wat opnames zien die we die ochtend gemaakt hebben. Het blijkt dat hij nog nooit een gorilla heeft gezien! Niet in het echt, maar ook niet op beeld, zo lijkt het.

Hij wil graag dat we een foto van een gorilla naar hem doorsturen. Nee hij heeft geen e-mail, maar wel een telefoonnummer en whatsapp...? dacht hij. Ik probeer een foto te versturen, maar tevergeefs. 

'Do you have a computer or lap-top?' 'No', lacht hij verlegen terug.

'Maybe I can send you later via internet, when I have wifi in the restaurant in town', zeg ik nog optimistisch.

'There is no power at the moment' zegt hij droogjes.

En inderdaad, tot diep in de avond is er nergens stroom in de stad.