Een kameel in de Drunense Duinen

Een kameel in de Drunense duinen.

Vandaag op deze mooie en zonnige maandag 23 juli 2018 stappen we met 4 Hollanders en 1 Amerikaan in een Indiase taxi met chauffeur die later zo zou blijken niet onder zou doen voor een nog jonge en roekeloze Max Verstappen. Op weg naar de zandduinen in Nubra valley. Om daar te komen moesten we wel een pas over die volgens de kenners aldaar, het bewijs werd geleverd door alle aanwezige borden die hetzelfde nog eens benadrukten; namelijk dat het 'the highest moterised roadpass in the world' zou moeten zijn. Welnu hoog was hij zeker! 5800 meter boven zee niveau. Volgens een streng bord met Local regulations mochten we maximaal 30 minuten aldaar verblijven. Als het niet kwam door de hoogte dan toch zeker door alle waarschuwingen die als een soort omgekeerde placebo de druk nog eens flink verhoogden werden we allemaal licht in ons hoofd. Je kon nog een klein trapje op om op een uitkijkpunt te komen die versierd was met 10.000 budha  vlaggetjes in alle kleuren van de regenboog. Die 15 treden bleken echter een flinke inspanning te vragen. Toch werden we wel met een gevoel van trots uiteindelijk boven op dat topje gesignaleerd. Op de weg was het een drukte van jewelste. Er was een militaire post, want dicht bij de omstreden grens met China / Tibet, en alle motoren en auto's vol met Indiase families moesten natuurlijk halt houden op dit hoogste punt van de wereld. Iedereen verdrong zich rondom en op een groot geel monument met daarop nogmaals het bewijs dat dit de hoogste pas van  de wereld was. Ook wij moesten ons hier natuurlijk op de foto laten vastleggen. Iedereen wachtte op zijn of haar beurt. Toch kon ik me niet geheel losmaken van de gedachte dat ik ooit in Peru ook op een pas heb gestaan waarop een groot bord stond met daarop ' the highest pass in the world'. Dat was op weg naar de Colca canyon. Ik zal thuis eens nakijken wie er nu gelijk heeft, de Peruanen of de Lahdakhies.

Na deze inspanningen daalden we af naar de Nubra valley. De chauffeur toeterde iedere auto die voor ons reed naar de kant van de weg om er dan als een F1 coureur rechts (ze rijden links in India) langs te schieten. Hierbij moetje weten dat het een weg was met een breedte waarop 1 auto redelijk veilig kan rijden. Maar twee naast elkaar vraagt veel stuurmanskunst, getoeter en moed. Zelfs een lange militaire colonne van wel 20 vrachtwagens wist onze chauffeur met zijn getoeter soepel te passeren. Iedereen had blijkbaar respect voor hem. Wij wisten niet of we moesten klappen of moesten klagen. Daar aangekomen kwamen bij een prachtig klooster met een 28 meter hoge Budha. De imposante Budha stond in the middle op nowhere op een heuvel en je kon hem al vanuit de verte zien. Ik dacht; zalook wel weer de hoogste Budha in de wereld zijn.....  Toen we er een mal waren kon ik hiervoor echter geen aanwijzingen vinden. Wat zijn die Indiers toch bescheiden.

Nog 20 kilometer en dan zouden we bij de duinen van de Nubra valley aankomen; de koude woestijn van Ladakh. Ooit waren hier de Chinezen langs gekomen om hun waar te vervoeren op Kamelen, een deel van de zijde route zouden we later leren.

Inderdaad werd het landschap opgesierd met kleine hoopjes opgewaaid zand. Met hier een daar een stukje groen. Was dit het nou? Ja, dit waren de beroemde eeuwig wandelende duinen van De Nubra valley....

Aan de rand zagen we wel 100 auto's staan. Wat is daar aan de hand? Onze chauffeur reed gedecideerd richting deze enorme parkeerplaats. Daar aangekomen bleek het de opstapplaats te zijn van de kamelen ritjes die je vanaf dat punt kon starten; je had de keus 15 minuten of wel een half uur! Tientallen kamelen in optocht met daarop stoere vaders en gillende indiase moeders en vooral dochters! Vader en zoon wilden ook graag; ze kregen nummertje 113. Even wachten dus voordat je aan de beurt was. Er was een soort opper-wachtmeester die de nummers omriep als er weer een groepje kamelen met daarop hun slachtoffers waren teruggekeerd van de trip. De meeste Indiase families wisten dat als je de opper-wachtmeester nog snel even 10 of 20 ruppies in zijn hand stopte je voorrang kon krijgen. De kamelen liepen af en aan, als in poneypark slagharen. Voordat onze reisgenoten aan de beurt waren was er meer dan een uur verstreken. Na 15 minuten door een paar verwaaide zandheuvels gewaggeld te hebben kwamen ze weer retour. Toch wel leuk! De omgeving was trouwens prachtig. De zon ging inmiddels onder en het licht kleurde schitterend tegen de bergen op de achtergrond; geel, rood en oranje. Een idyllisch gezicht die kamelen in dit decors. Een gouden business die kamelen in de beroemde duinen van Nubra!

Bij het diner op onze campsite hebben we besloten ook goud geld te gaan verdienen zodra we weer terug zouden zijn in Nederland met het aanbieden van kamelen tochtjes in de Drunense duinen.