Op blote voeten.

Blote voeten.

Van de rust en het prettige klimaat van Leh naar de hectiek en de warmte van Amritsar. In Amritsar zie je weer het echte India. Fietsriksja's, bedelaars, tuktuk's, koeien midden op de weg, overval vuilnis op en langs de straten, kleine winkeltjes en werkplaatsjes, eettentjes, slapende mensen onder een brug, en een geur die bestaat uit een mengeling van uitlaatgassen, stinkende vuilnisbelten, zweet, poep van koeien, ezels en honden, de rook van de eettentjes, en overal het geluid van toeterende auto's, schreeuwende boze riksja rijders, muziek, optrekkende ronkende motoren en veel meer. Daartussendoor rijd een glanzende Volvo XC90.

Ik reis samen met de Indiase Nederlandse die ook naar Amritsar wilde voordat ze naar het zuiden van India afzakt om dieper in haar jeugd te duiken. Ze is geboren in Tamil Nadu en ze heeft de eerste 5 jaar van haar leven in een kindertehuis gewoond. Ze kan zich er niets van herinneren, maar ze heeft inmiddels wel haar biologische moeder en broer leren kennen. Ze wil dolgraag meer over haar echte vader te weten komen die naar verluid gestorven zou zijn. Ze zit vol met onbeantwoorde vragen.

Samen bezoeken we de Gouden tempel in Amritsar. 

Op de weg daarnaartoe krijg je een soort Euro Disney gevoel; een autovrije zone als aanloop naar de Gouden tempel wordt bevolkt door duizenden Sikhs met tulbanden in allerlei felle kleuren en diverse maten. De gebouwen om ons heen horen thuis in een sprookje van Aladin. Iedereen lacht naar ons. We zijn als toeristen een kleine minderheid en zo'n witte man naast een kleine bruine Indiase roept vragen op. Ze lachen en kijken ons onderzoekend aan. Als ik de dagen daarna alleen op dezelfde plek loop (de Indiase Nederlander is inmiddels vertrokken) durven ze me aan te spreken. Ze willen een selfie met me maken, vragen of ik vrienden wil worden op Facebook, roepen 'foto - foto' en wisselen adressen uit waarbij ik plechtig beloof de foto op te zullen sturen zodra ik thuis ben. 

Vlak voor de ingang van het complex waar de Gouden tempel als trots middelpunt in de heilige vijver staat is het een drukte van belang.

Je moet je schoenen inleveren. Er mogen geen schoenen het complex van de gouden tempel op, zelfs niet als je ze in je rugzak stopt. Ook moet iedereen een hoofddeksel dragen. Voor niet Sikhs is er een oranje doekje dat je op je hoofd moet binden met daarop het wapen van de gedroomde Sikh-staat. Een cirkel die de eenheid met God symboliseert, twee dolken die Macht en Spiritualiteit vertegenwoordigen en een speerpunt als symbool van de staat. Ik zie er belachelijk uit.

Als we het complex binnen willen moeten we eerst onze voeten reinigen en worden we streng aangekeken door de Sikh-wachters die bij de toegangspoorten staan en die we laten ook overal op het complex zullen tegenkomen. In mooi blauw uniform, hoog opgebonden tulband met speer en dolk.

Als we door de poort naar binnen lopen moet je door knielende mensen heen lopen. Je hoort overal 'muziek'. Dit blijkt later echter de versterking te zijn van de reciterende priester die in de Gouden tempel verzen voorleest. Zeer devoot.

Natuurlijk moet je linksom de grote vijver lopen waar in het midden de Gouden tempel in het zonlicht straalt. Overal zie je mensen zich uitkleden en een bad nemen in het heilige water. Het water zit vol vissen. Echt schoon ziet het er niet uit. Maar dat lijkt niemand te hinderen. Iedereen gaat baden of gooit wat water over zich heen. Overal zitten mensen in de schaduw van de gewelven rondom het complex. Er heerst een ontspannen sfeer. Iedereen neemt een selfie met de Gouden tempel op de achtergrond. Families gaan uitgebreid op de foto. Het is niet alleen een bedevaart maar ook een familie uitje. Een mix van de Efteling met Santiago de compostela. 

Wij gaan ook even zitten, het is tenslotte tegen de 40 graden. Het marmer onder je voeten brandt. Als we na verloop van tijd wat hebben rondgekeken en toevallig met onze rug naar de Gouden tempel zijn gedraaid worden op onze schouder getikt. Een strenge bewaker maakt ons er met een hoofdbeweging op attent dat je nooit met je rug naar de Goeden tempel mag gaan zitten. Dat is respectloos. 

Wat natuurlijk een nog grotere zonde is wanneer je met je voetzolen naar de tempel wijst! Dus altijd in schoenmakerszit, waarbij je voetzolen naar jezelf zijn gericht.

We bezoeken de Gouden tempel zelf. Hier zitten Sikh priesters muziek te maken met pianola's en trommels waarbij op het ritme van de muziek de 'hoofdpriester' de verzen reciteert die vervolgens over het gehele complex met luidsprekers ten gehore worden gebracht. Live! 

Bij zonsondergang worden alle gebouwen prachtig verlicht. Nog meer Disneyland!

Ik ben drie dagen achtereen naar dit schouwspel gaan kijken.

Op de laatste dag werd ik meegenomen in het schoonmaak ritueel. Twee keer per dag stellen alle sterke jongens zich op langs de water kant. Een groep mannen waaronder ik krijgt een emmer in de handen gedrukt. Deze moeten als een gek zo vaak als mogelijk een emmer laten vullen door een van de jongens die aan de vijverrand staan en deze volle emmer zo snel mogelijk afleveren bij de oudere Sikhs met lange baarden die het water verspreiden. Doel is zo veel mogelijk water op het marmer uit te storten. 

Vrouwen lopen met bezems vervolgens al het water van de marmeren vloer in een goot te vegen. Zo rennen we met tientallen linksom de vijver van de Gouden tempel en reinigen de marmeren rondgang. Ik ben kletsnat van al het rondspattende water. Doodop van het rennen in die verzengende hitte, maar ook voldaan en trots dat ik heb mogen deelnemen aan dit ritueel, sta ik opgesloten tussen honderden mensen voor de ingang van de tempel. Ik ben de enige toerist. Iedereen lacht me toe. Als het werk gedaan is verdringen diverse mensen zich rondom mij. We staan met de handen tegen elkaar voor de borst en gericht naar de gouden tempel als een speciaal vers wordt voorgelezen.  Iedereen is stil en aan het einde knielt de menigte. Ik voel me toch even opgelaten. 

Daarna willen ze alles van me weten en met me op de foto. Heel even het middelpunt. Kletsnat, moe, maar met schone blote voeten op heilige grond.